Pantanal van op het water

Wanneer we opstaan hangen er nog steeds donkere wolken boven de Pantanal. Na het ontbijt gaan we met gids Marcello van Explore Pantanal de Rio Vermelho op, in een kleine boot. Marcello is een echte indiaan, geboren in de Pantanal, en dat vinden Louis en Emiel supercool. Ze zijn onder de indruk van de stokjes door Marcello's oren, zijn lange haar en van het feit dat hij meestal op blote voeten loopt.

Pantanal betekent 'wetland' of zoiets als overstromingsvlakte en ligt aan de grens met Bolivia. In de regentijd staan grote delen van de Pantanal onder water, en in de droge tijd (nu dus, tussen juli en oktober) zakt het water. In de rivieren zit veel vis, en daardoor leven er veel verschillende soorten vogels. We kozen voor de Pantanal en niet voor een bezoek aan het Amazonegebied omdat het hier gemakkelijker dieren spotten is, en omdat hier geen malaria voorkomt en we het nog niet zien zitten om de jongens anti-malaria medicatie te laten nemen.

We zien (en horen) al gauw brulapen, verschillende soorten reigers, en heel veel andere vogels zoals havikken, 'kingfishers', 'snakebirds' en arenden. Jammer genoeg begint het te gieten, en dan is er op een open bootje geen ontkomen aan. Voor de jongens hebben we gelukkig poncho's mee, maar zelf zijn we binnen de kortste keren doorweekt. Op de zogezegd warmste dag ooit in België zitten wij dus te klappertanden op een bootje ergens in de Brazilië... De dieren houden blijkbaar ook niet van nattigheid en laten zich, buiten een verdwaalde capibara, niet zien. We hebben dus wat pech, en een uurtje of twee later zijn we terug aan het hotel.

In de namiddag gaan we opnieuw het water op, met meer succes nu. Het regent niet meer, en we zien opnieuw apen, capibara's, en een soort ooievaar (tuiuiu) die meer dan een meter lang kan worden en het symbool is van de Pantanal. Wanneer we dichter bij de oever varen horen we een gebrul een beetje verder. Volgens Marcello is het een jaguar, maar we krijgen hem jammer genoeg niet te zien. Onze gids is zwijgzaam maar heeft een geoefend oog, en we zien even later zeker 5 tucans na elkaar. Het zijn prachtige vogels, hoewel we best weten hoe ze er uit zien, is't speciaal om ze live te zien...

Grote delen van de Pantanal zijn privaat gebied, vooral in handen van veehouders. Daardoor zijn grote delen van het gebied in het verleden gekapt, maar nu gaan natuurbehoud, ecotoerisme en veeteelt hand in hand. De boeren krijgen subsidies om het wildbestand te behouden, en dat compenseert voor het inkomen dat ze verliezen omdat ze in het natte seizoen overstroming van hun land niet meer proberen tegen te houden.
Toch zien we een groot deel waar de vegetatie is verbrand, om jong gras de kans te geven te groeien, als voedsel voor het vee. We gaan even aan land om een kijkje te nemen. Er zijn geen ranchers in dit gebied, dus dergelijke zaken worden niet bestraft zegt Marcello.

Het begint al vroeg te schemeren en we varen opnieuw naar het hotel. Marcello vaart op volle snelheid nu, tot groot plezier van Emiel en Louis. Het water spat rond onze oren. 

Voor het eten spelen we enkele spelletjes tafeltennis en een kindervariant op poolbiljard, wijselijk zonder de keus. In het hotel logeren vooral sportvissers (Marcello is er niet over te spreken) en we maken een praatje met 1 van hen. Hij toont ons foto's van de gigantische vissen die hij vandaag ving.

Wanneer we terug keren naar onze kamer zien we hier en daar een ster, hopelijk is dat een voorbode van een lucht zonder wolken morgen...