Cataratas do Iguacu

Louis heeft de rest van de nacht geen last meer gehad van zijn oor, en we slapen zowaar de klok rond...

We zijn in Foz do Iguaçu om één van de Braziliaanse wereldwonderen, de Cataratas (watervallen) do Iguaçu, te gaan bekijken. Iguaçu wil zeggen grote rivier en foz monding, en enkele kilometers voor de rivier uitmondt in de Paranarivier storten zich 275 watervallen het dal in naar beneden.

Na een ontbijtbuffet met 101 keuzemogelijkheden gaan we op pad om de watervallen te gaan bekijken. De rivier vormt hier de grens tussen Brazilië en Argentinië, en de watervallen zijn langs beide kanten te bekijken. Vandaag gaan we voor de Braziliaanse zijde. We nemen de bus, makkelijker kan het haast niet want ons hotel ligt aan de weg richting nationaal park en er ligt een bushalte vlak voor de deur. 

Bij de ingang aangekomen staat er een heel lange rij aan te schuiven. Ik had bij de voorbereiding van onze reis ergens gelezen dat een bezoek aan de watervallen in het weekend best vermeden kon worden. Daarom zijn we eerst naar de Pantanal gegaan en daarna pas naar Foz. Maar nu we hier zijn blijkt dat veel Brazilianen net nu een verlengd weekend hebben en daar hoort voor velen een uitstapje naar de watervallen bij. We zijn hier dus zeker niet alleen...

Het park is autovrij en we worden met een dubbeldek bus naar het beginpunt van het pad langs de watervallen gebracht. Over zo goed als de hele lengte van de wandeling van dik een kilometer zijn de watervallen te zien. In het begin enkel van op afstand, op het einde gaat het looppad zo dichtbij dat we behoorlijk nat worden. En dat terwijl het eens niet regent :). Het is wel bewolkt, en daardoor is het uitzicht wat mistig, maar ook zo zien en voelen we de kracht van het water rondom ons. Emiel vindt het fantastisch, en vraagt zich hoe de loopbruggen zijn aangelegd in de kolkende rivier. Louis is meer geboeid door de vele cuatis, een soort wasberen, die langs het pad op zoek zijn naar voedsel. Ze doen dat ook zeer actief, en een jongetje waarvan het zakje chips wordt geroofd door een cuati is niet te troosten.

We zijn volop in de gelegenheid om de plaatselijke gewoontes te bestuderen... Wie op de foto gaat moet zijn handen in de lucht steken en natuurlijk volgen wij dat voorbeeld. Verder zijn de lycra broeken die wij kennen als loopbroek hier voor veel Braziliaanse dames de dagelijkse outfit. Ze zien er uit alsof ze klaar staan om een kilometer of tien te gaan lopen.

Iets na de middag nemen we de bus opnieuw. We stappen niet uit bij ons hotel maar rijden door naar het stadje Foz do Iguaçu. De stad zelf is niet zo bijzonder maar we willen graag wat boodschappen doen en geld afhalen. We slagen in ons doel in de winkelstraat en bovendien passeren we toevallig de plaatselijke McDonalds. Natuurlijk zijn de jongens wel te vinden voor een hamburger lunch.

De rest van de namiddag spenderen we in het hotel. Dat heeft een prima zwembad, met een groot kindergedeelte. Terwijl Emiel en Louis zich amuseren in het water, kijken Brazilianen met dikke jassen en laarzen aan geamuseerd toe... Voor hen is het echt winter, voor ons meer een gemiddelde zomerdag. Wanneer het te koud wordt om te zwemmen schakelen we over op tafelvoetbal, tafeltennis en poolbiljard op kinderwijze. Voor we het weten is het alweer tijd om te eten, we schuiven aan voor een uitgebreid buffet dat voor de kinderen zelfs niet moet betaald worden...