Onderweg naar Foz do Iguacu

7 juli 2015 - Curitiba, Brazilië

Op onze laatste ochtend in de Pantanal maken we een wandeling door de jungle, via een aangelegd houten pad. In het natte seizoen staat dit hele stuk, soms inclusief wandelpad onder water, maar nu lopen we zeker een meter boven het waterniveau. We zien opnieuw een vers jaguar spoor en wanneer we aan het einde van de wandeling zijn begint het te druppelen. Even later giet het en zo eindigen we onze Pantanal trip zoals hij begonnen is, met regen.

Er rest ons enkel nog een lunch hier, en het is druk gezien de fazenda overdag als stopplaats dient voor Pantanal dagtours. Het is vechten voor een plaatsje en voor we het weten zitten we aan tafel met de Braziliaanse 'ouden van dagen' zoals ze worden genoemd door de jongens.

Om 13u worden we opgehaald door voor de rit naar de luchthaven van Campo Grande. Deze keer niet in een ruime 4x4 zoals bij de heenrit maar in een mini autootje. We rijden nog een heel stuk op niet verharde weg en slalommen door de putten in het wegdek. De rit duurt drie uur en al heel snel gaat de radio loeihard. We vragen maar niet om het volume wat lager te zetten want we denken dat de chauffeur de muziek nodig heeft om wakker te blijven.

Aangekomen op de luchthaven krijg ik bij check-in voor de allereerste keer in onze vliegverleden de vraag om een telefoonnummer achter te laten voor het geval er een noodgeval zou zijn... Veel moed geeft dat niet, en we verzinnen iets voor Emiel die maar blijft vragen waarom we zo lachen. Hopelijk krijgt opa geen telefoontje vanuit Brazilië de komende uren!

We eten een vroeg diner (eindelijk hamburger met frietjes voor Emiel en Louis), kopen Pantanal T-shirts voor de jongens en dan is het al tijd om te boarden. We vetrekken prima op tijd voor een heel lange reis (maar daar zijn we ons op dat moment nog niet bewust van!). Deze vlucht is een soort omnibus, hij is vertrokken van een andere luchthaven, maakt een korte stop in Campo Grande (waar een deel van de passagiers gewoon blijft zitten en wij zijn opstappen), vliegt verder naar Maringa, waar wij blijven zitten, en dan naar Curitiba, waar wij afstappen. Hetzelfde vliegtuig gaat dan nog zonder ons door naar Porto Alegre. Zo krijgen we twee keer opstijgen en twee landingen voor de prijs van één.
Vanuit Curitiba nemen we een vlucht naar Foz do Iguaçu. We vliegen in een driehoek, maar vonden geen rechtsreekse vlucht van de Pantanal naar Foz do Iguaçu. Tijdens de tussenstop zetten de jongens de kleine luchthaven wat op stelten met verstoppertje spelen en loopwedstrijden, maar zo blijven wij en de andere passagiers mooi wakker. Plan was om rond 23u op te stijgen (al een stuk later dan de vlucht die ik initieel had geboekt maar we hebben geen idee waarom de uren gewijzigd zijn) maar het wordt uiteindelijk na middernacht voor we opnieuw in de lucht hangen...

Foto’s