Chapada Diamantina
15 juli 2015 - Lençois, Brazilië
Na een sober ontbijt gaan we op weg voor 350km naar Lencois, een stadje in het Parque Nacional da Chapada Diamantina. Het nationaal park staat hoog op ons verlanglijstje en beleefde zijn top in de 19de eeuw, toen er goud en diamanten gedolven werden. Die tijd is al lang voorbij, en nu leeft het gebied van landbouw en toerisme. Wij trekken erheen voor de unieke natuur en koloniale dorpjes.
Onderweg gaat het landschap van het groen van gisteren naar savanne die hier en daar onderbroken wordt door rotsen of rivieren. Langs de kant van de weg staan kraampjes met appelsienen en limoenen. Op de weg zien we plots een kleine file, en we zien al gauw de oorzaak. Een man trekt een dikke slang uit het struikgewas. We zien een meter of twee slang, en dat is dus niet het volledige dier...
De TomTom op de Iphone gaat enkel op wanneer we niet weten welke richting we moeten kiezen. De batterij slinkt immers zienderogend en opladen kan niet in ons autootje. Veel muziek luisteren kunnen we ook niet, telkens wanneer we in een diepe put rijden (en dat is nogal eens) valt het frontje er af. De jongens houden zich het grootste deel van de rit bezig op de Ipads en doen ook allebei een dutje. Wanneer ze wakker worden proberen we figuren te herkennen in de wolken.
Halverwege de namiddag rijden we Lençois binnen. Het stadje is ontstaan als slaapplaats voor de diamantzoekers, en oogt sympathiek met zijn gekleurde huisjes en straatjes met kasseien. Lençois is voor de die-hard trekkers te toeristisch, maar wij zijn er onmiddellijk weg van. We zien inderdaad meer niet-Braziliaanse reizigers, en zowaar zelfs twee gezinnen die reizen met kleine kinderen...
Pousada Canto No Bosque ligt buiten het centrum, en we moeten een eindje over een niet verharde weg die nog eens stijl bergop gaat rijden. Maar we geraken er ook zonder 4WD en komen terecht in een klein paradijsje, met een zwembad in een grote jungle-achtige tuin. Toen ik een kamer zocht was enkel het familie appartement nog vrij, en we hebben zowaar twee slaapkamers en een zitplaats binnen, en dan nog een supergroot terras met hangmatten buiten. Bovendien voor een prijs die een stuk lager is dan onze kamer in bijvoorbeeld Rio. Een welkome afwisseling na meestal slapen met z'n vieren in één kamer, en er dan ook nog spelen en soms eten... We zullen vier nachten blijven in de pousada die wordt uitgebaat door de Duitse Chris en haar Braziliaanse man.
Onze twee jongens hebben behoefte aan actie na het lange stilzitten en springen onmiddellijk in het zwembad. De duikstokjes zorgen voor eindeloos plezier, tot ze uitgehongerd op het droge komen. We trekken het centrum in en eten broodjes op een bank op een plein. Natuurlijk zijn we zo direct de beste vrienden van de straathonden die er rondhangen. We slenteren door Lençois en hebben na de reisdag niet veel zin in meer...
Op ons terras spelen we gezelschapspelletjes tot het donker wordt. We eten in de pousada, in een open kiosk in de tuin. Wanneer zowel Louis als Emiel kinderbestek en borden met kinderfiguren krijgen lachen we ons een breuk. Onze stoere kerels staan erop dat beide omgewisseld worden, daar gaan ze echt niet mee eten.
Wanneer de jongens slapen genieten wij van op het terras vooral van heel veel stilte rondom ons...